Ons eerste weekend hier in Praia was al goed gevuld. Zaterdag hebben we een bezoek gebracht aan Cidade Velha zoals jullie in ons eerste blogbericht hebben kunnen lezen.
Zondag hebben we een bezoekje gebracht aan 'Barragem de Poilão'. Dit was een hele survivaltocht. We vertrokken met het busje (waar we op een bepaald moment met 20 personen in zaten) naar een plaats waar we moesten overstappen op het volgende vervoersmiddel, een hillux. Hier reden we mee tot
het stuwmeer. Vanaf dan zetten we onze tocht te voet verder.

Op de brug over het stuwmeer hadden we een heel mooi uitzicht, waar we allen even tot rust konden komen. Hier hoorden natuurlijk ook de nodige foto's bij.

Vanaf toen begon de survivaltocht echt. We daalden de brug af naar beneden waar we vlak naast het meer wandelden. Julie wilde een mooie foto maken van de waterval en zag hier ook een mooi plekje "grond" voor om op te staan. Maar dit was dan toch verkeerd gedacht! Onverwacht hoorde de rest een
plons en hard gelach. Even verschoten we allemaal en beseften we niet goed wat er gebeurd was. Al snel was Julie terug uit het water. We hebben allemaal goed gelachen. Hier een foto van het beroemd moerasje.

Nadat we goed uitgelachen waren vervolgende we onze tocht verder. Al snel bleek dat door de vele regen van de voorbije dagen de weg tot een modderpoel omgetoverd was. Onze schoenen en benen hingen vol modder. We keken al uit naar het riviertje waar we ons konden opfrissen. Het proper zijn duurde maar even want nadien moesten we terug door de modder richting kioske Nela (een typisch Caboverdiaans terrasje). Hier komen veel mensen samen op zondag om het nationale gerecht cachupa te eten. Dit leek ons een geschikt moment om dit gerecht zelf eens te proberen. Ook al lag het geslachte varken
als we aan kwamen nog naast ons op tafel. Cachupa is een soort stoofpotje met bonen, maïs, zelfgemaakte bloedworst en varkensvlees.

Nadat we ons buikje rond gegeten hadden (behalve onze vegetariër Margo) gingen we naar de bananenplantage van Junior en Nene. Nene heeft voor ons enkele papaya's, kokosnoten, suikerriet en avocado's geplukt. Nadien gingen we met de taxi naar het restaurantje Patio van Cornelis (Belg) waar we nog iets gedronken hebben.

Maandag zijn we gestart met onze eerste stagedag in het Agostino Neto hospitaal in Praia. Om 8 uur werden we verwacht in het ziekenhuis. Typisch kaapverdiaans hebben we een uurtje moeten wachten in de wachtzaal. Na een uurtje kwamen ze ons halen. Blijkbaar was er gezegd dat we om 8 uur in de
vergaderzaal moesten staan, maar van de receptie moesten we wachten in de wachtzaal. Na deze miscommunicatie konden we starten aan onze eerste stagedag. Hier kregen we te horen waar iedereen gedurende de eerste 20 dagen stage zou lopen.
Margo en Jolien zijn tewerkgesteld op de afdeling pediatrie. Eva en Charona staan op de spoedafdeling voor volwassen. Julie staat op inwendige.
De eerste stagedag was het ons al snel duidelijk dat niemand Portugees kon/verstond, dit was niet echt een meevaller. De meeste spreken enkel Creools, wat voor ons echt onverstaanbaar is. Waardoor de communicatie (bijna) niet mogelijk is.
We hebben al veel indrukken op gedaan en hebben al gemerkt dat de gezondheidszorg volledig anders is dan in België. Dit is een hele aanpassing. Medische zorgen uitvoeren met beperkt materiaal is niet eenvoudig aangezien we in België veel meer ter beschikking hebben.
Na onze eerste dag zijn we samen iets gaan drinken om alles te laten bezinken en wat te ventileren.
We doen verder ons best en houden jullie verder op de hoogte van onze belevenissen!
Hopelijk kunnen we binnen enkele weken wat Creools!